Babası veya annesi hayatta olmayan, maddi olanakları yetersiz çocuklara parasız ve yatılı eğitim fırsatı tanıyan Darüşşafaka Eğitim Kurumları'nın 2013 yılı sınav takvimi belirlendi. Buna göre; Darüşşafaka Giriş Sınavı'na başvurular 7 Ocak 2013'te başladı ve 29 Mayıs 2013 Çarşamba günü sona erecek. Sınav, 2 Haziran Pazar günü saat 10.00'da 20 ilde yapılacak. Sınavda başarılı olan öğrenciler mali durum araştırması ve sağlık kurulu kontrolünden geçtikten sonra ücretsiz yatılı kolej eğitimi alma hakkı elde edeceklerdir.


Her aile çocuğunun iyi bir eğitim almasını, başarılı olmasını, mutlu yaşamasını, ailesine ve ülkesine yararlı olmasını ister. Darüşşafaka, babası ya da annesi, veya hem babası hem annesi hayatta olmayan, maddi olanakları yetersiz, yetenekli çocuklara parasız ve yatılı bir eğitim fırsatı sağlıyor. Hayırsever yurttaşlar tarafından 1863’te kurulan Darüşşafaka, her yıl sınavla seçtiği öğrencilerin eğitim, sağlık, beslenme, barınma ve giyim gibi tüm gereksinimlerini karşılar; yabancı dil öğretimli kaliteli bir eğitim olanağı sunar.

Darüşşafaka Lisesi’ni bitiren öğrenciler, İngilizce bilen, bilgisayar kullanabilen, bir müzik aleti çalabilen, spor yapan bilgilenmeyi seven gençler olarak üniversiteye başlarlar. Darüşşafaka, başarılı öğrencilerini üniversite eğitimleri süresince de burs vererek destekler.

Öğrenciler DARÜŞŞAFAKA’DA…

- Çağdaş teknolojiyle donanmış derslik ve laboratuarlarda, bilgisayar destekli eğitim görürler.
- Tam donanımlı zengin kütüphaneden yararlanırlar.
- Türkçeyi ve İngilizceyi doğru ve düzgün kullanmayı öğrenirler.
- Açık/kapalı spor alanlarında basketbol, futbol, tenis oynar; yüzme öğrenir; jimnastik yaparlar.
- Büyük ve görkemli tiyatro salonunda gösteri izler, gösteri sunarlar.
- Her öğrenci heves ettiği ve yetenekli olduğu bir müzik aleti çalmayı öğrenebilir.
- Sağlık hizmetlerinden yararlanırlar.
***

DARÜŞŞAFAKA SINAVINA GİRECEK ÖĞRENCİLERDE ARANAN KOŞULLAR:

- Babasının ya da annesinin hayatta olmaması
- Ailesinin maddi durumunun iyi bir eğitim için yeterli olmaması
- 2002 ve sonrası doğmuş olması (Yaş düzeltmesi geçersizdir.)
- 2012-2013 Eğitim – Öğretim Yılında ilkokul dördüncü sınıf öğrencisi olması
-  Sağlık ve diğer yönlerden yatılı okula kabulünde sakınca bulunmaması
 - T.C. vatandaşı olması


SINAV KAYDI İÇİN GEREKLİ BELGELER:
- Adayın okumakta olduğu okul müdürlüğünden alınacak ve İlkokul 4. sınıf öğrencisi olduğunu gösteren imzalı ve mühürlü belge (Okul karnesi kabul edilmez)
- Nüfus cüzdanı fotokopisi
- Nüfus Dairesinden alınan Vukuatlı Aile Nüfus Kaydı örneği (Suret, fotokopi, muhtar belgesi, ölüm tutanağı kabul edilmez)
- 2 adet yeni çekilmiş vesikalık fotoğraf
- Başvuru formu

DARÜŞŞAFAKA GİRİŞ SINAVI BAŞVURU FORMU İÇİN KAYNAK ADRES:

http://www.darussafaka.org/tr-TR/kurumlar/Documents/Basvuru%20formu%202013.pdf


SINAV BİLGİLERİ:
Kayıt Başlangıç Tarihi: 7 Ocak 2013, Pazartesi
Kayıt Bitim Tarihi: 29 Mayıs 2013, Çarşamba
Sınav Günü: 2 Haziran 2013, Pazar
Sınav Saati: 10.00
(Adayların saat 09.00’da sınav yerinde hazır bulunmaları gerekmektedir.)


 SINAV MERKEZLERİ:

İL                      OKUL                                    TEL

ADANA İsmet İnönü İlk ve Ortaokulu (0-322) 453 73 12
AĞRI Alparslan Ortaokulu (0-472) 215 12 21
ANKARA Metin Emiroğlu İlkokulu (0-312) 223 54 79
ANTALYA  Başöğretmen Atatürk Ortaokulu (0-242) 312 66 70-71
BURSA Setbaşı Ortaokulu (0-224) 327 75 12
DENİZLİ  Gazi İlkokulu (0-258) 216 18 35 / 241 75 13
DİYARBAKIR Ali Emiri Ortaokulu (0-412) 228 05 51 – 52
ERZURUM İsmetpaşa ilkokulu (0-442) 234 78 67
GAZİANTEP Abdullah Kepkep İlkokulu  (0-342) 230 31 43
İSTANBUL Darüşşafaka Eğitim Kurumları (0-212) 286 22 00
İZMİR Merkez Halit Bey İlkokulu (0-232) 262 47 22
KAYSERİ Besime Özdereci İlk ve Ortaokulu 0-352) 223 41 46 / 223 22 35
KONYA Mümtaz Koru Ortaokulu (0-332) 351 12 22
MALATYA  Atatürk Ortaokulu  (0-422) 321 22 02
MERSİN Tevfik Sırrı Gür Anadolu Lisesi  (0-324) 231 13 03 – 231 95 82
SAMSUN Merkez Alparslan İlkokulu (0-362) 231 10 42
SİVAS Behrampaşa Ortaokulu (0-346) 221 22 77
ŞANLIURFA Bahçelievler İlk ve Ortaokulu 0-414) 314 85 14
TRABZON  Cudibey Ortaokulu (0-462) 321 12 94 / 321 98 66)
VAN  Merkez Koç İlk ve Ortaokulu  (0-432) 227 17 37


ÖNEMLİ NOT:
1. Aday kaydı için
İstenen belgelerin eksiksiz ve doğru olarak Darüşşafaka Ortaokulu’na ulaştırılması gerekir.
2. Kesin kayıt hakkı
• Öğrencilerin,  sınavı kazandıktan sonra kendilerine bildirilen tarihlerde sağlık kuruluna girmek üzere okula gelmelerine,
• Sağlık kurulunun öğrencinin yatılı okula kabulüne bir engel olmadığına ilişkin rapor vermesine,
• Darüşşafaka’nın belirlediği tarihlerde yapılacak olan mali durum araştırmasının sonucuna bağlıdır.

İLETİŞİM:
Darüşşafaka Caddesi No:14 34457 Maslak – İSTANBUL
Tel: ( 0 212 ) 286 22 00 - 14 HAT Faks: ( 0 212 ) 286 31 77
 E-Posta: darussafaka@darussafaka.net

 

www.darussafaka.k12.tr

Hangimiz Masum?

Hangimiz Masum?

Genelevler bir zamanlar Türk filmlerinin senaryo malzemesiydi. Erkekler ağızlarında sigara kapılarda sıralarını beklerlerdi. Sonra sırası gelen içeri girer, o mezbele ortamda cinselliğini sergileyen kadınlardan birini beğenir, ödemesini yapar ve önüne katıp üst katta bir odaya çıkardı. Filmin etkisini şiddetlendirmek için ortamın iğrençliği abartılmıştır tamam da, gerçeklik payını nasıl yok sayabiliriz ki? 

İnsanlık genelev fahişeliğini bir meslek olarak görüyor; sanırım mesleklerin en onur kırıcı olanıdır. Ancak, bu mesleğin müşterisi bence mesleği icra edenden daha çok utanmalıdır. Bu hayata kendi istekleri dışında, çaresizlikten ve cahillikten düşmüş olanlara yanar yüreğim. Aile içindeki baskılayıcı şiddetten kaçan; aile içinde veya dışında süregiden cinsel tacizden kaçan; aşkın peşine takılıp kaçan; ünlü olma hayaliyle kaçan; kaçıp da sığındığı insanların merhamet ve iyiliklerinin, kadın cinselliğini tuzağa çeken bir aldatmaca olduğunu, geri dönülmez kavşaktan önce fark edemeyen kadınlara üzülmeyen de vardır elbette… Onlar, “İnsan kendi kaderini kendi yapar” diye ahkâm kesenlerdir. Aslında benim aklımın eksik bir yanı da böyle der durur sızlayan vicdanımı avutmak için. Eğer bu işi insanlığın en iğrenç mesleği görüyorsam yapmam; dilenirim de yapmam. Sanırım dilencilik bundan daha onurludur. Dilenmek ağır gelirse, çöplerden hurda toplardım… Tabii, tabii! Uzaktan çare kolay görünür. Ya belalı adamlar beni pazarlamayı meslek edinmişse? Ya can güvenliğimle edepli çalışma sağlayan bir ortama geçemiyorsam? İşte burada kader beni dönülmez bir tek yöne sokmuştur. Artık ben cinselliğini parayla pazarlayan tescilli ya da kaçak bir orospu olarak yaşayacak bir ahlâk mahkûmu olmuşumdur... İşte şimdi bu ahlâksız kadere mahkûm edilen fahişelere sızladı vicdanım…

Kadın cinselliği genelevlerde yasal kılıf giydirilerek pazarlanır. Birçok eğlence ve dinlence ortamı, hatta internet ve telefon servisleri de bu işi kaçak yapabilmenin ara bağlantısı olarak kullanılmaktadır. İlerleyen uygarlığa uyum gösteren bir kirlilik… Dünyaya doğmuş herkesin insanca yaşama hakkını güvenceye alamamış uygarlık zaten “kirli” bir insanlık ürünüdür… İnsan uygarlığının bu kirden arınması için, hayat yolculuğunu saygıdeğer ve sevecen ilişkiler içinde sürdürülebilir kılan bir toplumsal onur düzeneği gerekir… Ne yazık ki henüz böyle bir onurlu yaşam düzeneğini kuramlayıp gerçekliğini somutlaştırabilmiş değiliz. Bu yüzden insan uygarlığı arınma yolunda daha epey bir zaman kokuşmuş kirleriyle ilerleyecektir. Üstelik bu kirler fuhuş ayıbını bile aşan insanlık günahlarından bulaşmaktadır. Bu kirler ne yazık ki çıkarcı saldırı savaşı gibi sözde toplumsal varoluş gerekçesinden taşıp, bireysellik özelindeki kişilik var-oluşuna kadar sinmiştir. Bilirim bu kirlilik ezelden beri böyle gelmiş; gene bilirim ki bu iş böyle sürüp gitmeyecek; insanlık bu ve diğer kirlerinden arınmanın dayanılmaz ihtiyacını duyacak ve bir gün tertemiz bir uygarlık düzeneği kurmayı başaracaktır…

Hayat kadınlarını savunma gereğini hiç duymamıştım; ta ki bir arkadaşın konu üstüne eleştirisini görünceye kadar: Diyor ki arkadaşım, “Dünyanın en eski mesleğidir; onlar için üzülmek insanlık adına bir anlam getirmez. Bu meslek hiçbir zaman son bulmaz; çünkü talep vardır ve kolay para kazanmanın yoludur. Bence kendilerinin seçimi; üzülmeye değmez...”

“Fahişelik dünyanın en eski mesleğidir” diyip geçen bir akıla da ben akıl erdiremiyorum. Sanki en eski arkeolojik meslek kalıntıları bulunmuş da insanın ilk mesleğini fuhuş sektöründe icra ettiği belirlenmiş gibi… Fahişelik olsa olsa insan uygarlığının en eski ayıbıdır. Ayrıca fahişeliğin kolay para kazanma yolu olduğu da nereden çıkıyor? Öyle olsaydı ortalık zengin fahişeden geçilmezdi. Kocasının bile cinsel isteklerini karşılamakta zorlanan kadınların yaşadığı bu ülkede parasını ödeyen her erkeğin cinsel açlığını doyurma işini kolay sanan bir akıl, ya ruhsuz ya da düşüncesiz bir akıldan başka nedir ki? Parası ödenmiş her şeyi helal sanan bir akıl şeytanın en güvendiği akıldır. Parasıyla cinsel güdülerini sakinleştiren kimse, toplum içinde saf ve temiz bir kimliğin onuruyla dolaşabilirken, fahişenin ahlâksız ve günahkâr sayılmasını adil bulan bir aklın bahanesine tüküreyim.

Fahişelik bence para kazanmanın en zor yolu olmayabilir; ancak bedeli en yüksek hayat yolu olduğuna kuşkum yoktur; belki de bu yüzden fahişe kadınlara “hayat kadını” yakıştırması yapılmıştır. Fahişe, kazandığı para karşılığında sadece tensel cinselliğini kullandırma izni vermez; aynı zamanda toplumsal onur ve şerefini yitirmeyi de göze alır. ‘Temiz toplum’ özellikle kadın fahişenin yaptığı ‘iş’ karşılığında kazandığı parayı haram olarak nitelerken, kadından cinsel hizmet satın alan erkeğe olumsuz bir sıfat yakıştırmamıştır. Düşüncesiz geleneğin aklı suçluyu saptamıştır: suçlu, fahişelik yapandır; parasını ödeyip fahişeyle seks yapan masumdur… “Kancık köpek kuyruk sallamasa…” bahanesine yatıp vicdan huzuruyla uyuruz.

Toplumsal ve bireysel yaşam alanlarına açılan çoğu kapılar fahişeye kilitlidir; genelev dışında neredeyse hepsi. Demokrasi kapısı da kapalıdır: seçebilir fakat seçilemez. Peki, fahişeyle yatanın seçilme hakkı hangi bağışlayıcı bahaneye sığdırılmıştır? Ayıplı eylemi kendi rızası ve arzusuyla satın alan kimse masum, cinsel mahremiyetini para karşılığı ‘masumun’ hizmetine sunansa ahlâk suçlusu; öyle mi? Hangi akıla sığar böyle bir adalet? Fuhuş tek özneli bir eylem değildir; ille de kadın erkek birlikteliği ister; hatta kadın ve erkek öznel birliğiyle de sınırlı değildir. Fuhuş eyleminde “kadın-kadın” ve “erkek-erkek” öznesi de olasıdır.

Önce kadın sahip çıkmalı cinsiyetdaşına. Önce kadın kabul etmeli ki fuhuşta erkek de kadın kadar ayıplı ve kirlidir. Hiçbir kadın fahişeyle yatan erkeği bağışlayıcı dualarla karşılamasın. Kadın erkeği aklamazsa, erkek de genelevden sırıtarak değil, utanarak çıkmaya başlayacaktır. Nasıl ki evlenmeden önce erkeklerle yatmış kadın “kötü kadın” sayılıyorsa, kadınla yatmış erkek de “kötü adam” sayılmalı; ya da, cinsel ayrım yapmadan iki tarafı da hoş görmeliyiz.

Bir de maskeli fuhuş vardır. Bu işi yapan fiyat etiketli parça başı çalışmaz; işini tek müşteriye bağlar. Müşteri kendi rızasıyla çekilmeden, ya da yeteri kadar sağılmadan ilişki kesilmez. Bu tek müşterili fahişelik “aşk” çarşafına bürünerek kendisini imam nikâhıyla topluma kutsatır. Aynı işi sürümden kazanma ilkesiyle birçok erkekle yapan kadınsa ‘kötü kadın’, yani fahişe kalır. Toplum vicdanı cinsel davranış ayıplarına cinsiyet ayrımı yapmadan tükürdüğünde, genelevde oturanla genelevde ağırlanan; kuyruk sallayanla bıyık buran; metresle metres tutan, toplumun ahlâk terazisinde eş değer ağırlığa gelecektir. Bu ahlâk anlayışıyla büyümüş erkek, bakire değil bahanesiyle evlendiği kadını kovmadan önce kendine soracaktır: “Sen hiç mi bir kadınla cinsel ilişkiye girmedin be adam!” Evlenmeden önce cinsel ilişkiye girmiş bir erkek bakir mi sayılır? Genelevde çalışan kadınlar gibi, geneleve müşteri olan erkeklerin de kimlik kaydı tutulsa, erkek mi yoksa kadın mı fazla çıkar?

Cinsel yaşamın ayıplı sandığımız yanlarını erkeğin elinin kiri, kadınınsa iffeti saymaktan vazgeçip, bunu bir kadın-erkek ortak eylemi olarak görmedikçe, kadının cinselliğini tutsak ederek erkeğin hizmetine pazarlayan 'yasal' ve kaçak fuhuştan hep kadın sorumlu tutulacaktır; ‘namus’ cinayetleri de bu sözde sorumluluğun bir bedeli gibi algılanmayı sürdürecektir. 

Önce annesi tükürmeli kadın cinselliğini satın alabileceğini düşünen oğlunun yüzüne.

Ve kadın erkek yan yana birlikte karşı durabilmeli cinselliği sömüren her şeye...

Muharrem Soyek

Kadının Fendi

Erkek savaşır, kadın kazanır. (Cengiz Sarıca)

Erkek savaşçıdır. İstediği kadar araziye uyma çabası göstersin kaçamaz; eninde sonunda gün gelir kendisini kadınların seyrinde savaşırken bulur. Erkek savaşır ve kazandığını sanır. Erkek bir daha savaşır ve yine kazandığı sanısıyla kadını koluna takıp zafer gururuyla dolaşır. Erkek son gücüyle bir kez daha savaşır ve kaybeder; çünkü kadın gücü tükenmiş erkeği terk eder.

Erkeğin işi gücü savaşmaktır. Kadın ise kışkırtıcıdır. Erkek nasıl savaşın kalesi güçlü bedense, kadın savaşın kışkırtıcı zekâsıdır. Kışkırtır, savaştırır ve kazanır. Savaşan erkek, kadın fendinin nimetlerinden faydalansa da kazanan hep kadındır. Kaybeden erkek bile kadının zaferini tamamlar. Erkeğin kaybetmesi bile kadının bir başka erkekle kazanma tasarısının unsuru olabilir. Bu yüzden derler, “kadının fendi erkeği yendi”… Kadının fendi o denli saklı bir büyük güçtür ki, erkeğin savaşını kendi rekabet kazancına dönüştürürken erkeğin bunu kendi zaferi sanmasını sağlar. Kadının da kaybettiği olur elbette;  ancak orada bile kazanan çoğu zaman erkek olmaz da bir başka kadın olur.

Televizyondaki "evlen benimle" programlarında kadın adaylar evlenecekleri erkeği tanımlarken sıklıkla şöyle diyorlar: "beni taşıyabilecek biri olsun... bana sahip çıkacak, adam gibi adam olsun..." Bu söylem kadın fendinin kışkırtıcılığı değil de nedir ki? "Erkek adam kadının önünde yürür, ona kol kanat açar" diyen kadının kendi hükmüne gireceğini sanan erkek, kadının fendine tutsak bir savaşçıdır artık. Kadın, erkeğin savaşçı onurunu okşamak için erkek egemenliğinde bir ilişkiyi yüceltirken asla erkeğin hükmüne gireceğini doğrulamaz. Erkek, hayat yolunda önden yürürken tasması peşinden gelen kadının elinde olmalıdır. Kadının demek istediğinin 'aslı gibi' çevirisi budur. Kadının fendindeki hüner erkeğin boynundaki tasmayı görünmez yapabilmesidir.

Evet, kadının fendi erkeği yenebilir; ancak toplumsal gerçeklikte kadının başını yiyen de çoğu kez gene kadın fendidir. Bence, kadın kadının kurdudur. Bu yüzden, özellikle gönül meydanında erkeği en iyi savaştıran kadın kazanırken bir başka kadın ezilip geçilmiştir… Sanırım kadının kazanmak için erkeği kullanma tutkusu kadın haklarının çiğnenmesini kolaylaştıran sinsi bir hoşgörüye dönüşebilmektedir. Kadın erkek tarafından sahiplenilmeyi erkeği onurlandıran bir meziyet yaparken aslında erkeği kendisi için savaşan seçkin kullarından yapma fendindedir. “Kadının fendi erkeği yendi” sözü sanki kadın erkekle doğrudan ‘savaşa’ tutuşmuş gibi izlenim vermekle bile bir kadın fendinin algılatım kurnazlığıdır. Kadının fendi doğrudan erkeği telef etmeyi hedef almaz; kadının fendi çoğu zaman bir başka kadını hedef alır ve onu kahretmek için erkeği kullanır. Kadının fendi nadiren bir erkeği telef etmeyi hedef alır ki, o zaman bile hedefteki erkeği bir başkasıyla tuzaklarken kendisi masum mağduru oynar. Ancak intikam ateşiyle tutuşan cinnetlikte kadın erkeği doğrudan yok etmeyi hedefleyen saldırısını yapar. Fendi başında hiçbir kadın ihanet acısıyla kıvranırken bile erkeğe doğrudan saldırmaz.

Bence sözün aslı, “kadının fendi kadını bitirdi” olmalıydı...

Erkeği yanına çekip hayat yolunda kol kola birlikte yürümeyi ve durmayı ahlâki sorumluluk yapabilen kadınsa muhteşem fendini sadece erkeği kahretmeden terk etmekte kullanır. Fendinin inceliğiyle erkeği yol ayrımına geldiklerine ikna eder; öyle ki, sonunda erkek kadını kendisinin terk ettiğine ve bunu da fedakâr bir aşkla yaptığına inanır olur. Böylesi onurlu kadın fendi de vardır işte... Sadece ve sadece, kadının önünde yürümeyi ve kadının korunması gereken bir emanet olduğunu reddeden, kadınla kol kola yürüyebilen ve sırt sırta durabilen erkeğin bu muhteşem kadınlardan biriyle tanışma fırsatı olabilir.

Muharrem Soyek